نشریه علمی-پژوهشی پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، دوره 18، شماره 5، مرداد 1397
چکیده
نگارش کتاب «حقوق عمومی در نهج البلاغه» هم به لحاظ جایگاه والای نهج البلاغه در فرهنگ دینی و هم به جهت جایگاه حقوق عمومی در مقایسه با سایر رشته های حقوقی، امری ستودنی است. روش ارزیابی و نقد این اثر، استنادی – تحلیلی و مطابق الگوی پیشنهادی شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی در چارچوب معرفی کلی، بررسی شکلی و محتوایی اثر می باشد. به لحاظ محتوا، رویکرد اسلامی به حقوق عمومی، تامل گسترده در نهج البلاغه و انطباق صحیح عناوین با نمونه های انتخابی در بیشتر موارد را می توان از نقاط قوت این کتاب به شمارآورد؛ هرچند این اثر، از عدم نظم منطقی و انسجام محتوایی، عدم دقت و عدم جامعیت، رنج می برد. در برخی از موارد نیز برداشتهای نویسنده از تعابیر امیر مومنان در نهج البلاغه، قابل تامل است. به رغم اهمیت فوق العاده حقوق اساسی به عنوان مهمترین شاخه حقوق عمومی که انبوهی از موضوعات مربوط به حاکمیت و دولت، نهادهای حکومتی و حقوق ملت، در زیر مجموعه آن قرارمی گیرد، کمترین مقدار از صفحات به آن اختصاص یافته و مورد بی مهری واقع شده است. کیفیت فنی اثر خوب بوده و قواعد عمومی نگارش رعایت شده است؛ با وجود این، نقاط ضعف شکلی اثر عبارتند از عدم سازماندهی مناسب کتاب، عدم رعایت تناسب حجمی فصلها و تفصیل بیش از حد ضمیمه کتاب.
کلید واژه ها: حقوق عمومی، حقوق اساسی، حقوق اداری، حقوق مالی، نهج البلاغه.