چکیده
دنیای امروز, دنیای دولت هایی است که مهمترین عنصر تشکیل دهنده آنها, ملت ها و به عبارت دیگر, عامل انسانی می باشد. جهان اسلام نیز با حدود 50 کشور اسلامی و مرزهای بین المللی معین, شاهد دولت های بزرگ و کوچکی است که الزامات حقوق بین الملل بر روابط میان آنها با یکدیگر و نیز با دولت های غیر مسلمان, سایه افکنده است. پرسش اساسی این است که آیا در عصر دولت های ملی, می توان نظریه دولت واحد دینی را مطرح و عملیاتی کرد؟ یافته های این مقاله نشان می دهد که هرچند با توجه به واقعیات موجود و الزامات بین المللی و همچنین وضعیت حاکم بر کشورهای اسلامی, تحقق ایده دولت یکپارچه اسلامی (قبل از ظهور حضرت ولی عصر) تقریبا ناممکن است, اما به جای دولت - ملت های کنونی که اسلام, آنها را به رسمیت نمی شناسد و دولت- امت آرمانی که تحقق آن در حال حاضر ناممکن است, می توان ایده جایگزینی را ارائه داد؛ ایده ای که هم به لحاظ نظری و هم با توجه به واقعیات عینی در قالبی محدودتر یا در قالب تاسیس یک دولت بزرگ, متشکل از تعدادی از دولت های اسلامی و یا به عنوان اتحادیه کشورهای اسلامی شکل می گیرد و با توسعه کمی و کیفی, به تدریج می تواند به سمت دولت آرمانی گام بردارد. این مقاله با برشمردن موانع چهارگانه ای که در راه تاسیس دولت متحد اسلامی وجود دارد, زمینه ها و راهکارهای وحدت نسبی جهان اسلام را بررسی کرده است.
دوشنبه 10 ارديبهشت 1403
- الإثنين 21 شوال 1445
- Mon 29 Apr 2024